25 شهریور هر سال یادآور شهادت بزرگ‌مردی در تاریخ است که نامش معادل مبارزه با استعمار و ایستادگی و مقاومت در برابر آن است.

سخن از بزرگ‌مردی به‌نام «عمر مختار» است که برای دو دهه رهبری مقاومت مردمی لیبی در برابر استعمارگران ایتالیایی را به‌عهده داشت و به‌گواه تاریخ بیش از هزار با آنها درگیر شد.

در 16 سپتامبر سال 1931 میلادی صبح روز چهارشنبه ساعت 9 صبح ایتالیایی‏ها حکم اعدام «رهبر مجاهدان» و «شیر کوهستان» را در جنوب بنغازی در منطقه «سلوق» به اجرا درآوردند.
ایتالیایی‎ها اصرار داشتند، اعدام «عمر مختار» در ملأ عام و با حضور مردمی برگزار شود. به همین دلیل شخصیت‌های بزرگ شهر بنغازی و شمار زیادی از اهالی مناطق مختلف را مجبور کردند در مراسم اجرای حکم حضور داشته باشند. به‌گفته «گراسیانی» در کتاب «برقه آرام» دست‌کم بیست هزار نفر حضور داشتند.
«عنیزی»، از مجاهدانی که کنار عمر مختار جنگیده و در حبس ایتالیایی‌ها بود، درباره اعدام عمر مختار می‎گوید: چه لحظه وحشتناکی بود، هنگامی‌که «عمر مختار» با شجاعت بی‎نظیرش در حالی‌که شهادتین را زمزمه می‎کرد و به‌طرف طناب دار با گام‎های استوار قدم برمی‏داشت و مرتب شهادتین را تکرار می‎کرد، «اشهد ان لااله الا الله و اشهد ان محمداً رسول الله».
چهره‏ این بزرگ‌مرد از شادی شهادت و رضایت‌مندی از تقدیر الهی می‎درخشید. به‌محض رسیدن «عمر مختار» به محل اعدام، هواپیماهای ایتالیایی در ارتفاع کم به پرواز درآمدند و با صدایی که در آسمان منطقه پیچیده بود، مانع از به گوش رسیدن آخرین سخنان «عمر مختار» به حاضران می‌شدند. چون‌که بسا اوقات عمر مختار برای آنان سخنرانی می‏کرد.
«عمر مختار» با وقار و آرامش به چوبه دار بالا رفت و در این اثنا جلاد با طناب دار او را به شهادت رساند و روح پاکش به‌سوی پروردگارش عروج کرد.
افرادی که نزدیک وی بودند، می‌گویند، شنیده بودند که او هنگام بالا رفتن از چوبه‏ دار اذان را به‌آرامی تکرار می‏کرد. یکی از این افراد می‌گوید، هنگامی‌که جلاد طناب دار را بر گردن «عمر مختار» آویخت، شنیده بود که این آیات را تلاوت می‎کرد: «یا اَیَّتُهَا النَّفسُ المُطمَئِنَّةُ ارجِعی اِلی رَبِّكَ راضِیَةً مَرضِیَّةً».