پشت پرده ی کودتای 18 تیر 78 (بازنشر)

انجام كودتا يا شبه‌كودتا عليه حكومت‌ها و دولت‌ها، امري سابقه‌دار است. وابستگي عوامل اجرايي كودتا يا شبه كودتا به دولت‌هاي دشمن نيز بي‌سابقه نبوده و نيست.

"نفس حركت كودتاگرايانه" بدون در نظرگرفتن "فرجام شكست يا پيروزي"، قابل ملاحظه و ريشه‌يابي و بررسي است. اين مسأله در ارزيابي عوامل كودتا و همدستان همراه با تئوري‌ و هدف‌هاي تئوريك آن، سرنوشت‌ساز مي‌باشد.

اما اين كه دولت‌ حاكم با ابزار و امكانات و تئوري‌پردازي كودتا يا شبه‌كودتايي را تدارك ديده و با حمايت و دست‌اندركاري دشمنان كشور و ملت به آن اقدام نمايد، امري بديع است.

آنچه در 18 تير 78 رخ داد، در حقيقت و واقعيت شبه كودتايي آشكار و همه‌جانبه بود، كه اساس نظام اسلامي را نشانه رفته بود. بازخواني اين واقعه كه ننگين‌ترين صفحه از كارنامه سياه اصلاح‌طلبي برانداز و عملكرد دولت محمد خاتمي است، براي نسل حاضر ضرورت دارد.

ماجرا چه بود ؟

- از مطالبي كه مي‌توان ذكر كرد:

مرحله اول: روزنامه چپ‌گراي "سلام" با رياست "موسوي‌خوئيني‌ها"ي به اصطلاح روحاني اصلاح‌طلب يا همان چپ قديم، در انتقاد به اصلاح قانون مطبوعات اين مطلب را انتشار داد: «طرح .....»

مرحله دوم: توقيف قانوني و به حق آن روزنامه كه در واقع، در راستاي انجام شبه كودتاي طراحي شده به عمليات انتحاري دست زده بود، بهانه دوم قرار گرفت.

شامگاه 17 تير تجمع و تظاهرات 150 نفره دانشجويي در كوي دانشگاه تهران به بهانه اعتراض به توقيف روزنامه سلام مرحله سوم شبه كودتا بود. آيا روزنامه سلام روزنامه دانشجويي بود؟ يا به دليل انتشار مطالبات دانشجويي و يا نيازهاي اساسي جامعه توقيف شده بود ؟

مرحله چهارم خروج اين تعداد دانشجو از كوي دانشگاه و حضور در خيابان‌ با سردادن شعارهاي ضداسلامي و ضد نظام مخابره شد. حضور قانوني و در راستاي انجام وظيفه نيروي انتظامي، براي پيشگيري از اجراي اهداف شوم اين "ايادي اصلاح‌طلبي" بهانه يا دستاويز قانون‌ستيزان تظاهركننده بود تا با فحاشي و هتاكي به نيروي انتظامي، طرح عصباني كردن خدمتگذاران اين نيرو را موجب شوند. اين طرح به شكست رسيد، و نيروي موظف با آرامش، دانشجويان اصلاح‌طلب يا ابزار كار اصلاح‌طلبي برانداز را به كوي بازگرداند.

نكته قابل تأمل آنكه، هرگاه دانشجويان در منطقه كوي دانشگاه براي مطالبات صنفي يا غيرصنفي، به تجمع يا تظاهرات دست زده‌، و از روي آوردن به قانون‌ستيزي پرهيز داشته‌اند، نيروي انتظامي حريم آن‌ها را پاس داشته، و از برخورد با آنها خودداري كرده است. اما حمله شبانه دانشجويان اصلاح‌طلب به خيابان‌ها و در ساعات پاياني و نزديك به نيمه‌شب، با فريادهاي هتاكانه عليه نظام اسلامي، قابل تحمل نيست. آيا اين دانشجويان و نخبگان و فرهيختگان اصلاح‌طلب، به آرامش و آسايش ساكنين آن منطقه، كه در ساعات مورد بحث استراحت مي‌كردند، كمترين توجه و اعتنايي نداشتند؟ آيا نيروي انتظامي حافظ امنيت و آرامش شهروندان نيست؟ آيا تضميني براي امنيت حتي بدون آرامش ساكنين آن منازل از "رفتار دستوري" دانشجويان "دردمند روزنامه سلام" وجود داشت!؟ مگر نه آنكه چند ساعت بعد، و به دنبال آن "چند روز" مردم و در و پنجره و شيشه خانه‌ها و اتومبيل‌ها و مغازه‌هاي آنها از ضرب و شتم، شكستن و آتش‌زدن و تعرضات مصون نماندند!

مرحله پنجم: نيروي انتظامي با آرامش در خيابان مقابل كوي، دانشجويان را به پايان‌دهي به تظاهرات نصيحت مي‌كرد و "سنگ و كوكتل مولوتوف و فحش و شعار هتاكانه" پاسخ مي‌گرفت! آيا در قفسه‌هاي كتابخانه آن فرهيختگان سنگ و كوكتل مولوتوف وجود داشت؟ آيا آن كوكتل مولوتوف‌ها را پس از برخورد با نيروي انتظامي تهيه كردند و يا از پيش آماده‌سازي شده بود؟

مرحله ششم: بلوا تا صبح ادامه پيدا كرد. در اين ميان به اصطلاح خواب بودن وزير كشور خاتمي، يعني موسوي لاري موجب شد تا نسبت به اين مأموريت اصلاح‌طلبانه بي‌تفاوت بماند و طبيعتا نيروي انتظامي تحت امر وي، موفق به گرفتن دستوري از وي نگردد! بر اين همه مسؤوليت‌پذيري و مردم‌گرايي آفرين‌ها مي‌توان گفت!

مرحله هفتم: صبح 18 تير راه‌اندازي كاروان اصلاح‌طلبانه از كوي به دانشگاه تهران رقم خورد. فضاي دانشگاه تهران را گروه‌هاي خشمگينِ مهاجم، با فريادهايي از زننده‌ترين فحاشي‌ها عليه اسلام و قرآن و نظام اسلامي فرا گرفت. در آن زمان برخي از سران نهضت خائن آزادي، چهره‌هايي از اصلاح‌طلبي و... براي ايراد سخنراني به ميان اين خيل اوباش آمدند! سخنراني‌هايي از پيش آماده شده، براي همدردي با دانشجويان كه در اين روز خواسته‌هايشان بيش از شب گذشته "نامعلوم و نامفهوم" بود. به همين دليل تعدادي كشته دروغين ساخته شد تا مراسم سوگواري براي آنها دستاويز تحريك و اغتشاش و اوباش‌گري نهضت خائن آزادي و همراهان اصلاح‌طلب آنها شود. وزير علوم – معين – كجا بود و چه مي‌كرد؟! كشته‌ها را چه كسي تاييد كرد؟ اسامي آنها چه بود؟ اجسادشان كجا بود؟ رئيس‌جمهور يعني مسؤول اصلي اداره كشور و وزير هنوز در خواب بودند؟ آيا كدام حضور و راهكاري را براي مهار اين فتنه خودساخته ارايه دادند.