درحالی که سینمای ما دچار نوعی مازوخیسم سینمایی است و تولیدات سینما نشان میدهد اغلب سینماگران تصور میکنند رسالت آنها نشان دادن سیاهی ها و ضعف و تاریکی در جامعه است و القای یأس نسبت به جامعه و کشور به مردم و مخاطبانشان را مصرانه دنبال میکنند، چگونه است که مدیرانی که در این زمینه مسئولیت دارند، بدون تلاش برای استفاده از ظرفیت بالای آرمان سازی و تزریق امید و روحیه نشاط صنعت سینما به بدنه جامعه، از برون سپاری مسئولیت های این حوضه به سینماگران و اصناف و بنوعی خصوصی سازی کامل سینما سخن به میان میآورند! گمان میرود این رویه مدیران ارشد حوضه ی سینما و فرهنگ، بنوعی فرار از پذیرفتن مسئولیت تصمیمات مدیریتی خود و بعضاً تبعات آن باشد. دکتر شاهحسینی استاد دانشگاه در حوضه ی سینما، در برنامه راز ضمن انتقاد از این رویه مسئولان، در پایان میگویند: فقط میتونم بعنوان یک توصیه دانشگاهی به مدیران محترمی که الان در مصدر تصمیم گیری هستن عرض کنم قبل از اینکه خیلی عجولانه و در یک تصمیم شتابزده آخرین اختیارات مدیریتی خودشون رو تفویض بفرمایند و بگویند که دیگر من بعنوان بک مدیر الحمدلله هیچ تصمیمی دیگه نمیگیرم، لااقل تجربه ی مدیران موفق عرصه ی سینمای جهان رو مرور بفرمانید تا رسالت یک مدیر در اداره ی رسانه ی استراتژیک براشون روشنتر باشه، ظرفیت های اون رسانه رو لااقل بشناسن، و بعد ببینن که اصلا سینما چقدر به این مدل مدیر احتیاج داره.