این روش‌های خدا را دیده‌اید؟ مثلاً اینکه به هر کسی امید داشته باشی، خدا واگذارت می‌کند به همان. مثلاً می‌گویی: «فلانی پول داشت و می‌خواست به من قرض بدهد، لذا دلم دنبال او بود» خدا هم می‌‌گوید: «خُب برو دیگر! واگذارت می‌کنم به او!» بعد هم از آن‌طرف ملائکه را می‌فرستد و می‌گوید...

متن کلیپ:

می‌فرماید: «ما سلّطَ اللّهُ على ابنِ آدَمَ إلاّ مَن خافَهُ ابنُ آدَمَ»(میزان‌الحکمه/5486-کنزالعمال/5909) خدا هیچ‌کسی را بر انسان مسلط نمی‌کند مگر کسی را که تو از آن بترسی! تو از چه می‌ترسی؟ همان را بر تو مسلط می‌کند. خدا بدش می‌آید. [انگار دارد می‌فرماید:] «چرا از من نمی‌ترسی؟! فقط من هستم که به تو ضرر نمی‌رسانم! فقط من هستم که به نفع تو هستم! من هستم که تو را آرامش می‌دهم! من هستم که تو را در آغوش خودم می‌گیرم! از من نمی‌ترسی، آن‌وقت از که می‌ترسی؟!» لذا همان را به او مسلط می‌کند.

این روش‌های خدا را دیده‌اید؟ مثلاً اینکه به هر کسی امید داشته باشی، خدا واگذارت می‌کند به همان. مثلاً می‌گویی: «فلانی پول داشت و می‌خواست به من قرض بدهد، لذا دلم دنبال او بود» خدا هم می‌‌گوید: «خُب برو دیگر! واگذارت می‌کنم به او!» بعد هم از آن‌طرف ملائکه را می‌فرستد و می‌گوید: «این فلان‌فلان‌شده را پولش را بگیرید، دل مردم را به خودش بسته است!» بعد وقتی شما به سراغ او می‌روی و می‌گویی آقا وام(قرض) می‌دهی؟ می‌گوید: «ندارم! به خدا یک شکستی به کارم افتاده که همه‌چیز خراب شده!» بعد شما برمی‌گردی و می‌گویی: «خدایا! درها بسته شده!» می‌گوید: «حالا برو، شاید یک درِ بازِ دیگری پیدا کنی! تو که این‌کاره هستی، همه‌جایی! برو دیگر...»

ملائکه دلشان می‌سوزد و می‌گویند: «خدایا! به این بدبخت نگاهی کن» خدا می‌گوید: «نه، دو دقیقه دیگر، یک فکری به ذهنش می‌رسد، یا یک درِ نیمه‌باز می‌بیند و رها می‌کند و می‌رود! شما صبر کنید، هنوز به ذهنش نرسیده» بعد می‌گویی: «راستی بروم به فلانی بگویم! خدایا باشد، الآن من برمی‌گردم!» بلند می‌شود و می‌رود. خدا هم می‌فرماید: «برو حالا!»

وقتی طرف گفت: «من به تو وام می‌دهم» تو برگرد و بگو: «خدایا! همه‌اش در دست توست؛ اینها هیچ‌کاره هستند.» البته از آن شخص هم تشکر کن، ولی -در اصل- از خدا تشکر کن.

یک ریشۀ ترس، قطع ارتباط با پروردگار عالم است. ریشۀ دوم ترس هم محبت و علاقه است. اگر دنیا ‌را دوست داری، ترسو بار می‌آیی. تا وقتی که حب‌الدنیا در دلت هست، این ترس هم هست. می‌خواهید روایت هم برایتان بخوانم؟ امام صادق(ع) می‌فرماید: «یَا هِشَامُ مَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا ذَهَبَ خَوْفُ الْآخِرَةِ مِنْ قَلْبِهِ»(تحف‌العقول/399) کسی که دنیا را دوست داشته باشد، خوف از آخرت از قلبش می‌رود. پس خوف چه چیزی می‌ماند؟ خوف دنیا.

هرچه را دوست داشته باشی، می‌ترسی(که از دستش ندهی). وقتی دیدی که زیاد داری می‌ترسی، برگرد-به خودت- بگو: «من چه چیزی را زیاد دوست دارم؟» مثلاً آبرویت را دوست داری؛ آن‌وقت از بی‌آبرویی می‌ترسی. اصلاً بی‌خیالِ آبرو؛ آبرو دست خداست، نترس! می‌گوید: «نه آخر خیلی آبرویم را دوست دارم» از آبرویت نترس! در دست خداست! او آبروی تو را حفظ می‌کند.

برای از بین رفتن ترس چه‌کار کنیم؟ ترس خیلی زشت است. ترس یکی از زشت‌ترین نتایج محبت به دنیا و زخارف دنیا و انواع و اقسام محبت‌های به دنیاست. به اینها علاقه نداشته باش؛ شجاع می‌شوی و شجاعت تو بالا می‌رود. توکل از آن‌طرف، پیوستن به خدا از آن‌طرف، اعتقاد به خدا از آن‌طرف، بریدن از دنیا و این‌طور علاقه‌ها هم از یک طرف.

این دنیایی که شما دوستش دارید اصلاً لازم نیست دوستش داشته باشی، برای چه دوستش دارید؟ این دنیا نوکر شما است! این دنیا حِمار شما است! این دنیا غلام شما است! «گر نَستانی به ستم می‌دهند!» به پایت می‌ریزند! تو نیاز نداری به آن علاقه داشته باشی!

نه حاج‌آقا! این‌طوری‌ها هم نیست! مثل اینکه خودت وضعت خیلی درست است، دنیا را باید دنبالش بروی-تازه باز هم- به زور بدست می‌آوری...

بندۀ خدا اشتباه به عرضت رسانده‌اند، عزیز من! خدا وقتی که تو و دنیا را خلق کرد، درِ گوش دنیا یک حرفی زد که من اینجا پشت بلندگو می‌گویم. فرمود: «دنیا! هرکه دنبال تو افتاد، ناز کن و عقب بکش و بگذار دنبالت بیفتد که، بیفتد که، بیفتد. می‌خواهم ریختش را درِ خانۀ خودم نبینم. پیامبر اکرم(ص): لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَى الدُّنْیَا أَمَرَهَا بِطَاعَتِهِ فَأَطَاعَتْ رَبَّهَا فَقَالَ لَهَا خَالِفِی‏ مَنْ طَلَبَکِ‏ وَ وَافِقِی مَنْ خَالَفَکِ‏ وَ هِیَ عَلَى مَا عَهِدَ اللَّهُ إِلَیْهَا وَ طَبَعَهَا عَلَیْهَا

می‌فرماید: خوفت را از خدا بالا ببر تا از چیز دیگر نترسی. «طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ خَوْفُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ خَوْفِ النَّاس‏»(کافی/8/169) خوش به حال کسی که خوف از خدا او را از خوف از مردم مشغولش کرده است. وقتی مردم بخواهند او را بترسانند، می‌گوید: «برو بابا حال نداریم! آمده من را بترساند! من مشغول یک ترس دیگری هستم، این جوجه آمده من را بترساند.» بله خُب اگر تو از خدا بترسی، دیگر کسی به چشمت نمی‌آید.

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «مَنْ خَافَ اللَّهَ آمَنَهُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ مِنْ کُلِّ شَیْ‏ء»(غررالحکم/9014) هرکه از خدا بترسد خدا او را از هر چیزی در امنیت قرار می‌دهد و اگر کسی بخواهد شما را بترساند، بیهوده بودن آن عامل ترسانده را خدا به تو نشان می‌دهد، می‌گوید: «ببین، ضعفش را ببین، نقطه‌ ضعفش را ببین...»