تکرار سناریو بازرسی ویژه عراق، این بار در ایران (بخشی از مستند «سکوت استقلال، فریاد پیروزی» که درباره موضوع بازرسی ویژه توضیحات خوبی ارائه میکند.) خیبرآنلاین: هر روز که از توافق لوزان می گذرد، ابعاد مختلف و بعضا خطرناک آن برای ملت ایران بیشتر مشخص می شود؛ ابعادی که نه تنها در آنها گره گشایی اقتصادی و رفع تحریم ها وجود ندارد، بلکه شبح تهدید نظامی را نیز پررنگتر می کند. یکی از نکات بسیار مهمی که طی روزهای اخیر مورد توجه کارشناسان حقوقی و فنی قرار گرفته است، موضوع PMD (ابعاد احتمالی نظامی) است که در توافق لوزان و با تردستی حریف غیرقابل اعتماد، از آن به عنوان "موضوعات گذشته و حال" یاد شده است. براساس این گزارش، در متن توافق لوزان آمده است: A set of measures have been agreed to monitor the provisions of the JCPOA including implementation of the modified Code ۳.۱ and provisional application of the Additional Protocol. The International Atomic Energy Agency (IAEA) will be permitted the use of modern technologies and will have enhanced access through agreed procedures, including to clarify past and present issues. ترجمه: مجموعه تدابیری برای نظارت بر اجرای مفاد برجام شامل کد اصلاحی ۳.۱ و اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی مورد توافق واقع شده است. آژانس بین المللی انرژی اتمی از فنآوری های مدرن نظارتی استفاده خواهد کرد و از دسترسی های توافق شده بیشتری از جمله به منظور روشن کردنموضوعات گذشته و حال برخوردار خواهد شد. *** از روز قرائت توافق لوزان، کارشناسان مختلف درباره اعلام "دسترسی های توافق شده بیشتر" (فراتر از پروتکل الحاقی) در "موضوعات گذشته و حال" هشدار دادند اما مورد بی توجهی و بی مهری قرار گرفتند و حتی به آنها انگ "مخالفان مذاکره"، "کاسبان تحریم" و... زده شد و تلاش شد تا صدای منتقدان دلسوز ملت و کشور به مردم نرسد، اما اینک و پس از مصاحبه اخیر عضو ارشد تیم مذاکره کننده هسته ای دولت یازدهم، میزان صحت آن دلواپسی ها مشخص شده است. سید عباس عراقچی روز جمعه ۸ خردادماه طی مصاحبه ای با صداوسیما رسما اعلام کرد: "موضوع PMDموضوعی است که به گذشته مربوط می شود و یکسری سوالاتی از گذشته وجود دارد که همینطور حل نشده و مبهم باقی مانده و برای حل این سوالات راه حل های مختلفی تاکنون پیشنهاد شده است". حال، این سخنان عراقچی را در کنار متن توافق فاجعه بار لوزان که در بالا آمده قرار دهید؛ نتیجه چه می شود؟ جالب اینجاست که در "فکت شیت" آمریکایی نیز در این باره توضیحات مبسوطی ارایه شده بود؛ همان فکت شیتی که ابتدا از سوی تیم مذاکره کننده رد می شد اما اینک، آرام آرام برخی مطالب مطرح شده در آن با ادبیات دیگری از زبان مذاکره کنندگان کشورمان شنیده می شود. در "فکت شیت" آمریکایی آمده است: "ایران اقدام به اجرای مجموعه‌ای مورد توافق از اقدامات برایپرداختن به نگرانی‌های آژانس بین‌الملل انرژی اتمی درباره جنبه‌های نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای خود خواهد کرد". جالب اینجاست که در فصل زمانبندی توافق، "فکت شیت" آمریکایی اعلام کرده است: "تمهیدات مهم بازرسی و شفاف‌ سازی پس از ۱۵ سال نیز ادامه خواهد داشت. پایبندی ایران به پروتکل الحاقی آژانس بین‌المللی انرژی انمی، از جمله دسترسی قابل توجه و تعهدات شفاف‌سازی، دایمی خواهد بود"! بدین ترتیب، ایران برای مدتی نامعلوم و در راستای حل "موضوعات گذشته و حال"، به بازرسان (بخوانید جاسوسان) اجازه می دهد تا به تمام اماکن، افراد، اطلاعات، مواد، اسناد و سایت های نظامی دسترسی پیدا کرده و از جزیی ترین اطلاعات محرمانه کشورمان باخبر شوند. عبارت فوق، در تازه ترین گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی که به عنوان نهاد ناظر راستی آزمایی اقدامات ایران در توافق فاجعه بار لوزان مورد توافق قرار گرفته، آمده است. در ماده ۷۸ این گزارش که در تاریخ جمعه ۸ خردادماه منتشر شده، آمده است: "۷۸. آژانس آمادگی دارد تا برای تسریع فرایند حل و فصل تمامی مسائل برجسته تحت سند چهارچوب همکاری اقدام کند. این امر با همکاری بیش از پیش ایران و نیز فراهم شدن به موقع دسترسی به تمامی اطلاعات، اسناد، سایت‌ها، مواد و پرسنل ایران، براساس درخواست آژانس، محقق خواهد شد. . زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به تصویری کلی از مسائل مرتبط با ابعاد احتمالی نظامی ایران دست یابد، مدیرکل، ارزیابی‌های آژانس در این زمینه را به شورای حکام گزارش خواهد کرد." با این حساب و طبق توافق لوزان، تا زمانی که خواست آژانس در بازرسی های بیشتر از اماکن، افراد، اسناد، اطلاعات، مواد و سایت های نظامی ایران و نتایج حاصل از آن به تایید آژانس نرسد، از اجرای توافق توسط ۱+۵ خبری نیست. در همین رابطه، ذکر این نکته تاریخی ضروری است که مدل مشابه این رفتار ۱+۵ و آژانس بین المللی انرژی اتمی در عراق به اجرا گذارده شد که در نهایت، منجر به تهاجم کشورهای آمریکایی و اروپایی با حمایت شورای امنیت سازمان ملل به این کشور گردید. بازرسی ها از عراق با عنوان "آنسکام" معروف شد که مراحل اجرایی آن بدین ترتیب صورت گرفت: قطعنامه ۶۸۷ سازمان ملل متحد،‌ فرمان آتش‌ بس و از بین بردن سلاح‌ های کشتارجمعی و موشک‌ های دوربرد عراق را ‌پس از جنگ خلیج‌ فارس سال ۱۹۹۱ ارائه داد. برای اجرای برنامه خلع سلاح اجباری،‌ شورای امنیت، کمیته ویژه سازمان ملل را به نام "آنسکام" متشکل از نظامیان،‌ دانشمندان و کارشناسان فنی پایه‌ گذاری کرد. وظیفه این کمیته،‌ کشف و انهدام یا تحویل صحیح سلاح‌ های شیمیایی، بیولوژیکی و موشک‌ های دوربرد عراق بود. "آنسکام" به همراه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی طی ۷ سال ۲۵۰ گروه بازرسی را روانه عراق کرد. گروه‌هایی که متشکل از ۳ تا ۸۰ نفر بود. نتیجه این همه بازرسی از گوشه و کنار عراق و حتی کاخ‌ های صدام نه تنها به صلح نینجامید بلکه بهانه‌ای برای تجاوز به عراق و اشغال آن شد. حال، آیا نباید از سرنوشت بازرسی ها (بخوانید جاسوسی) غربی ها در کشور همسایه درس عبرت گرفت؟ آیا دلواپسی نسبت به کشاندن ایران به سمت یک جنگ ناخواسته، بجا نیست؟ آیا مردم حق ندارند درباره جزییات آنچه که در روند مذاکرات می گذرد، اطلاعات بیشتری کسب کنند؟ آیا انتشار لیست ۲۳ نفره مورد درخواست آمریکا و غرب جهت بازجویی و حضور افرادی همچون علی شمخانی در این لیست، نباید ایجاد نگرانی و دغدغه جدی نماید؟ آیا بر اثر این مذاکرات عجیب، شبح تهدید و جنگ احساس نمی شود؟