امريكا در 27 مهر به بهانه ناامني خليج فارس از طرف ايران، در اقدامي تلافي‌جويانه سكوهاي نفتي رشادت و رسالت واقع در 115 كيلومتري جزيره لاوان را منهدم مي‌كند. در اين روز چهار ناوشكن امريكايي «كيد»، «هل»، «يانگ» و «لفت ويچ» در معيت ناوچه «ناچ» و رزم‌ناو «استندلي» به جزيره «رستم» كه پايانه نفتي «رشادت» در آن قرار داشت حمله كردند و با توپ‏هاي سنگين طي 85 دقيقه، 1000 گلوله به آن شليك كردند و چون هنوز بخشي از تأسيسات نفتي پابرجا بود گروه ويژه تخريب "seal" را به جزيره اعزام داشتند و بقاياي سكوي «رشادت» را با ديناميت منهدم كردند. در اين حمله، تنها 20 دقيقه مهلت داده شد كه كاركنان آنجا را تخليه كنند.
سپس يك گروه از كماندوهاي امريكايي به ميدان نفتي «رسالت» در شمال جزيره رستم كه مدعي بودند در آن ميدان نفتي، تأسيسات رادار و مخابرات وجود دارد حمله كرده، تأسيسات مستقر در جزيره را نابود كردند. اين در حالي است كه هيچ گونه تأسيسات نظامي و راداري روي سكوهاي نفتي مذكور وجود نداشت. تحليل‌گران و نظاره‌كنندگان روابط بين‌الملل اعتقاد داشتند امريكا به منظور اعاده‌ حيثيت از دست رفته در درگيري‌هاي گذشته، اقدام به انهدام اين سكو كرد.  90 دقيقه پس از انتشار خبر اين تجاوز آشكار امريكا به تماميت ارضي ايران و دخالت مستقيم و آشكار اين كشور در جنگ عليه ايران، ارزش سهام شركت‏ها در بازار «وال استريت» با كاهش بي‏سابقه 200 واحدي مواجه شد. ساير بازارهاي اصلي بورس در ديگر نقاط جهان به تبع اين سقوط ارزش‏ها در «وال استريت» نيز دچار ركورد بي‏سابقه‏اي شدند.
اين واقعه چنان ضربه بي‏سابقه‌اي به اقتصاد امريكا و ساير دول غربي وارد ساخت كه محافل امريكايي از آن به عنوان «بحران دوشنبه سياه» نام بردند. به دنبال اين حملات ايران خواستار انتقام‏گيري با يك «ضربه خردكننده» شد ‏و اعلام كرد كه «پس از ضربه‌هاي تلافي‌جويانه‏، حساب‏ها تسويه خواهد شد».
اندكي قبل از حمله به سكوهاي نفتي گروه برنامه‌ريزي امنيت ملي امريكا كه گاسپار واين‌برگر وزير دفاع و دريادار ويليام كرو فرمانده ستاد مشترك از اعضايش بودند ليست كاملي از اقدامات نظامي ممكن عليه ايران را به رئيس‌جمهور امريكا تسليم مي‌كنند. گفته مي‌شد كه خواسته ريگان انجام عملياتي مشابه عمليات عليه كشور ليبي در فروردين سال 65 بود كه در اين ميان گاسپار واين‌برگر تندترين موضع را عليه ايران گرفت و خواهان خشكاندن ريشه ملت ايران مي‌شود.

  عقب‌نشيني‌هاي امريكا
مقامات امريكايي كه سوداي خشكاندن ريشه ايران را در سر مي‌پروراندند با انفجار دفتر هواپيمايي پن‌امريكن در كويت در سوم آبان ماه مواضعشان به سرعت تغيير مي‌كند. بلافاصله پس از اين اتفاق وزارت خارجه امريكا اعلام مي‌كند، به هيچ عنوان از كويت حمايت نخواهد كرد و موشك‌باران و انفجارات اخير مشكل داخلي اين كشور است.
امريكا پس از ناكامي در تلاش‌هاي سياسي و نظامي با هدف به دست گرفتن ابتكار عمل، طرح تحريم خريد نفت ايران را صادر كرد. حضرت آيت‌الله خامنه‌اي رئيس‌جمهور وقت ايران فرمودند: «در صورت توافق نسبت به اعمال تحريم اقتصادي، ايران تنگه هرمز را خواهد بست.» پيرو اين موضع‌گيري صريح، اروپا و ژاپن اعلام كردند، تنها از فروش سلاح به ايران خودداري خواهند كرد.
چند روز پس از انصراف امريكايي‌ها از اسكورت كشتي‌هاي كويتي، ناوشكن عظيم «كار» به خيال اينكه هدفش يك قايق توپدار ايراني است، قايق كوچك ماهي‏گيري جوان عربي را به گلوله مي‌بندند. ايران بلافاصله پس از افشاي اين خطاي فاحش ناو تمام الكترونيك امريكايي، طي عملي طعنه‏ آميز، پيشنهاد دفاع از كليه كشتي‏هاي تجاري و نفتكش‏ها را صرف نظر از پرچم آنها در صورت مورد هدف قرار گرفتن توسط نيروي دريايي امريكا و در صورت فرستادن "sos" ارائه داد.  امريكا در 13 آبان 1366 از اين ماجرا اظهار تأسف كرد و به اين ترتيب مرحله اول «جنگ نفتكش‏ها» با برتري ايران و عقب‌نشيني امريكايي‌ها خاتمه يافت.