گزارش خبری روزنه 171 ، ابهاماتی که راه را برای فشار غرب باز می کند. در خوشبینانه ترین شکل ممکن بیانیه های رسمی منتشر شده از سوی طرفین مذاکره سوئیس را نمی توان معیار و محک قضاوت در آنچه روی داده است قرار داد. به گزارش فرهنگ نیوز ، لوزان سوئیس این روزها مرکز توجه رسانه های جهان بود.جایی که قرار بر آن شده بود به یکی از پیچیده ترین چالش های بین المللی پایان دهد و آنطور که مذاکره کنند گان ادعایش را می کنند جهانی امن تر برای ساکنین این کره ی خاکی به ارمغان بیاورد.از شواهد امر هم پیدا بود که طرفین با وسواس روند مذاکرات را دنبال می کردند. بیش از یک دهه پرونده ی هسته ای ایران بار دیگر به یکی از نقاط عطف خود نزدیک شده بود و به قول بسیاری از کارشناسان مذاکرات به نقطه ی بی بازگشتی رسیده بود.حالا تصور کنید بیانیه ی مطبوعاتی که قرار بود در پایان این دوره از مذاکرات از سوی طرفین به مخاطبینشان ارائه شود چقدر می توانست حساسیت برانگیز باشد.همین هم شد... در دقایق پایانی نشست لوزان و تقریبا در حالی که ظریف و موگرینی در حال قرائت متن مشترکی بودند ، متن دیگری به عنوان بیانیه مطبوعاتی در سایت رسمی وزارت خارجه آمریکا منتشر شد که تفاوت هایش با آنچه از سوی وزارت امورخارجه ی کشورمان منتشر شد نگرانی هایی را برانگیخت. براساس متن منتشر شده توسط وزارت خارجه ایران، همه تحریم‌های اقتصادی و مالی چندجانبه اروپا و یک‌جانبه آمریکا از جمله تحریم‌های مالی، بانکی، بیمه، سرمایه گذاری و تمامی خدمات مرتبط با آنها در حوزه‌های مختلف از جمله نفت، گاز، پتروشیمی و خودرو سازی فوراً لغو خواهند شد. همچنین تحریم‌ها علیه اشخاص حقیقی و حقوقی، سازمان‌ها، نهادهای دولتی و خصوصی تحت تحریم‌های مرتبط هسته‌ای ایران از جمله؛ بانک مرکزی، سایر مؤسسات مالی و بانکی، سوئیفت، کشتیرانی و هواپیمایی جمهوری اسلامی، کشتیرانی و نفت به‌طور همه‌جانبه فوراً برداشته خواهند شد. همچنین کشورهای عضو گروه (۱+۵) متعهد هستند از وضع تحریم‌های جدید در موضوع هسته‌ای خودداری نمایند. اما بر اساس اظهارات مقامات غربی و متن منتشر شده توسط وزارت خارجه آمریکا تحریم ها همزمان با نظارت های بی سابقه و سخت گیرانه آژانس بین المللی جهت راستی آزمایی اقدامات هسته ای ایران و به صورت مرحله ای تنها تخفیف داده خواهند شد و خبری از لغو فوری تحریم ها به صورت یکجا و یکپارچه نیست. کمی بعد مصاحبه ی مطبوعاتی اوباما ، اظهارات جان کری و اظهار نظرهای فابیوس وزیر امورخارجه ی فرانسه هم شک و گمان های بیشتری را برانگیخت.یادمان باشد که در توافق آذرماه 92 هم وضعیت این گونه بود. در آن زمان اظهارات ظریف و بعد از آن سخنرانی رئیس جمهور مبنی بر به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی در توافق ژنو در تناقض آشکار با موضع گیری جان کری و اوباما بود. با این تفاسیر انگار هیچ وقت قرار نیست اظهارات چندگانه و ابهامات از بیانیه های منتشرشده مذاکرات هسته ای ایران دور شود، آن هم در وضعیتی که رهبر انقلاب تأکید داشتند هرگونه توافق در زمینه برنامه هسته ای ایران صورت گیرد باید به گونه ای تهیه و تنظیم شود که روشن، واضح و غیرقابل تفسیر و تأویل باشد و راه را برای سوءاستفاده ها و بهانه جویی های دشمن ببندد و علاوه بر حفظ برنامه هسته ای، کلیه تحریم ها یکباره و یکپارچه برداشته شوند. در این اوضاع آشفته ی رئیس جمهور و ظریف از برداشته شدن بلافاصله همه ی تحریم ها از لحظه ی امضای قرارداد نهایی سخن می گویند اما انگار اوباما ، کری و فابیوس نظر دیگری دارند: در باره ی لغو تحریم ها اوباما اینگونه سخن می گوید : "جامعه بین‌المللی پذیرفته مرحله به مرحله بخشهایی از تحریم‌ها علیه ایران را لغو کند اما در همان حال تحریم‌های دیگر درباره موشکهای بالستیک و حقوق بشر ادامه خواهد یافت." لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه هم پس از قرائت بیانیه لوزان به تلویزیون فرانسه گفت:" این یک توافقنامه مرحله‌ای است که شامل تحولات مثبت است اما هنوز به اقدامات بیشتری نیاز است." فابیوس همچنین در گفتگو با رادیو اروپا اینگونه بیان داشت : با وجود انتشار بیانیه مشترک توسط ایران و گروه موسوم به 1+5 در شهر لوزان سوئیس، طرفین هنوز بر سر زمانبندی و نحوه برداشته شدن تحریم‌های ایران توافق نکرده‌اند. مسئله چگونگی برداشته شدن تحریم‌های ایران هنوز حل نشده است. ایرانی‌ها می‌خواهند که تحریم‌ها بلافاصله برداشته شوند. ما به آن‌ها می‌گوئیم که ما زمانی تحریم‌ها را کاهش می‌دهیم که شما به آنچه با آن موافقت کرده‌اید عمل کنید و اگر شما به تعهدات خود پایبند نمانید، ما قطعا می‌توانیم وضعیت را به شکل سابق بازگردانیم. دراین میان جان کری هم به تدریجی بودن رفع تحریم ها آن هم پس از راستی آزمایی اقدامات ایران اشاره کرد. اما ابهامات تنها به اینجا ختم نمی شود.اختلاف در بازه زمانی برنامه جامع اقدام مشترک در فردو و فعالیتی که قرار است در آن انجام شود و همینطور آینده آب سنگین اراک هم از دیگر مثال های شبهه برانگیز است. با این اوصاف در خوشبینانه ترین شکل ممکن بیانیه های رسمی منتشر شده از سوی طرفین مذاکره سوئیس را نمی توان معیار و محک قضاوت در آنچه روی داده است قرار داد. و راستش را بخواهید توضیحات مفصل محمد جواد ظریف دربرنامه نگاه یک هم این احساس را تشدید میکند.وضعیت عجیبی است، حال باید دید چه بر سر نتیجه مذاکرات خواهد آمد.