حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان در گفت و گو با فارس و در واکنش به اظهارات رئیس‌جمهور حجت‌الاسلام روحانی در همایش اقتصاد ایران گفت:‌ آقای رئیس جمهور طی سخنانی در اولین کنفرانس اقتصاد ایران می‌گوید «خوب است بعد از 36 سال یک بار هم که شده این اصل قانون اساسی را اجرا کنیم و برای مسائل مهم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به جای آنکه قانونی در مجلس تصویب شود، ماده قانونی یا برنامه را مستقیم به آرای مردم و همه‌پرسی بگذاریم» این اظهار نظر رئیس جمهور محترم در حالی است که مراجعه به رفراندم در دو جای قانون اساسی آمده است که دو نوع متفاوت با یکدیگر است.
شریعتمداری در توضیح این مفهوم در قانون اساسی افزود: نوع اول، رفراندم تقنینی است که موضوع اصل 59 قانون اساسی است. این نوع از رفراندم اِعمال قوه مقننه است و از طریق مجلس صورت می‌پذیرد. با این توضیح که اصل 59 تصریح می‌کند در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی اجتماعی و فرهنگی می‌توان اِعمال قوه مقننه را از راه همه پرسی و مراجعه مستقیم به آرای مردم انجام داد و همین اصل تاکید دارد درخواست مراجعه به آرای عمومی (رفراندم تقنینی) باید به تصویب دو سوم مجموع نمایندگان مجلس شورای اسلامی برسد. بنابراین بر خلاف آنچه رئیس جمهور محترم اعلام کرده‌اند، با این نوع از رفراندم نمی‌توان مجلس را دور زد.
مدیرمسئول کیهان درباره نوع دوم رفراندم در قانون اساسی گفت:‌ اما نوع دیگر رفراندم یعنی رفراندم اساسی در اصل 177 آمده و موضوع آن، فقط تجدید نظر یا بازنگری در قانون اساسی است. این رفراندوم است که منوط به فرمان رهبری است و اجرای آن از مجلس نمی‌گذرد. بنابراین باید گفت اگر منظور آقای رئیس جمهور، همان‌گونه که اعلام کرده‌اند، مسائل فرهنگی و اجتماعی و... است که راهکار آن باز هم از مجلس می‌گذرد. درباره نوع دوم نیز بعید است منظور آقای رئیس جمهور تغییر قانون اساسی باشد که موضوع اصل 177 است و به تصویب مجلس نیازی ندارد. اگرچه آن نیز مقدمات خاص خود را دارد و منوط به فرمان رهبری است.

لطفا ارسال این آدرس غلط را متوقف کنید/ آقای روحانی! باور کنید که تحریم‎ها ربطی به چرخش سانتریفیوژها ندارد

علی نادری – رجانیوز:  یکسال مذاکره فشرده ایران با 1+5 و مشخصا امریکا بر سر موضوع هسته‎ای کشور و اعطای امتیازات ویژه و گسترده ایران به نام اعتماد سازی به طرف مقابل، سرانجام نتوانست عاملی برای لغو کامل تحریم‎های امریکا علیه ایران و به عبارت صریح‎تر به نتیجه رسیدن مذاکرات برای توافق بر سر گام نهایی شود.

اما نکته تاسف برانگیز آن است که تیم تبلیغاتی دولت و مشخصا رئیس جمهور بدون در نظر گرفتن این تجربه پر هزینه یکساله، تلاش دارند تا همچنان اقتصاد ایران و چرخ زندگی مردم را باز هم به چرخ سانتریفیوژها گره بزنند و با ایجاد یک انتظار و امید غیر واقعی در دل مردم، همه چیز را منوط به نتایج مذاکراتی کنند که پاسخ آنرا در مسقط از طرف امریکایی به صراحت گرفته بودند.

رئیس جمهور ساعاتی پس از انتشار خبر تمدید مذاکرات ژنو در مقابل دوربین رسانه ملی قرار گرفت تا نظر و برداشت خود از این تمدید را برای مردم ایران بازگو کند. اما متاسفانه آنچه بر زبان رئیس جمهور در این زمینه جاری شد، نه نشانی از تصحیح آدرس غلط یکسال گذشته داشت و نه نشانی از اشاره به ناجوانمردی امریکا در دیدارهای پشت درهای بسته.

آقای روحانی شب گذشته به سبک و سیاق مناظرات انتخابات 92 همه مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم را به تحریم‎ها نسبت داد و تحریم‎ها را نیز ناشی از چرخیدن سانتریفیوژها. این آدرس غلط را آقای روحانی یکبار دیگر هم در ایام انتخابات داده بود آنجا که گفت: «چرخ سانتریفیوژها باید بچرخد؛ اما نه به قیمت از کار افتادن چرخ صدها کارخانه.»

این بار نیز رئیس‎جمهور در مصاحبه‎ای که پس از اعلام خبر تمدید مذاکرات با تلویزیون داشت همین جمله را به عبارتی دیگر تکرار کرد: «چرخ سانتریفیوژها باید بچرخد؛ اما چرخ زندگی و معیشت مردم هم باید بچرخد.»

آقای روحانی اما در بخشی دیگر از گفتگوی خود با مردم، اعلام کرد: «امروز طرفهای مذاکره باور دارند که فشار و تحریم در برابر ایران بی نتیجه است.» اما این پرسش را بی‎پاسخ گذاشت که اگر این فشار و تحریم در برابر ایران بی‎نتیجه بوده، پس چگونه در کلام و رفتار دولت، معیشت مردم ایران با آن گره خورده است!؟

این طبیعی و واضح است که اکنون و پس از شکست غیرعلنی مذاکرات وین، دولت و رئیس جمهور نیاز به یک ابزار برای اداره فضای داخلی کشور دارد، اما نکته مهم آن است که این ابزار، یعنی گره زدن معیشت مردم با تحریم‎ها شاید در  ایام انتخابات منجر به سرازیر شدن رای مردم به صندوق آقای روحانی شد، اما در آینده بیش از آنکه کارکردی مثبت برای دولت داشته باشد، با سر آمدن مهلت هفت ماهه گریبانگیر خود دولت خواهد شد.

امریکا در این دور از مذاکرات و مشخصا گفتگوهای مسقط نشان داد که برنامه‎ای برای رفع تحریم‎ها علیه ایران ندارد و با سیگنال مثبتی که بواسطه عملکرد یکساله دولت دریافت کرده، راهبرد خود برای فشار بر ایران را موثر نیز یافته است، این بسیار واضح است که با پایان مدت هفت ماهه و حتی تعطیلی کامل برنامه هسته‎ای ایران نیز امریکا حاضر به بستن پرونده تحریم‎ها نباشد.

حال سوال اینجاست که رئیس جمهور با علم به این واقعیت که اساسا تحریم‎ها علیه ایران ارتباطی با چرخش سانتریفیوژها نداشته و کل موجودیت نظام اسلامی را هدف قرار داده است، و با این دست مذاکرات امکان رفع آنها وجود ندارد، چرا باز هم تلاش دارد تا فتیله این انتظار را در مردم بالا نگهدارد که با مذاکره و حتی تعطیلی برنامه هسته‎ای زندگی شما بهبود خواهد یافت!؟

بکار بردن این عبارت که «قطعا به توافق می‎رسیم» و ایجاد امید برای مردمی که به دولت راستگویان اعتماد کرده‎اند، هر چند ممکن است کارکردی چند ماهه در کنترل و مدیریت افکار عمومی داشته باشد، اما به هر حال با سر آمدن فرصت هفت ماهه و اثبات نابجایی اعتماد به امریکا، نتیجه‎ای جز ناامیدی و بی اعتمادی به دولت در میان مردم نخواهد داشت.

غلط بودن این آدرس که «چرخ زندگی مردم به چرخش سانتریفیوژها بسته است» و این راهبرد که «به امریکا و قول اوباما می‎شود اعتماد کرد»، بخوبی در این یکسال به اثبات رسیده است، اینکه دولت و رئیس جمهور این نکته را نمی‎پذیرد و یا اینکه نخواهد بپذیرد، یک واقعیت تاسف بار است که نه تنها برای کشور که حتی برای دولت و همین اهداف دم دستی سیاسی داخلی اش هم می‎تواند گران تمام شود، مردم ممکن است شش ماه و یا حتی یکسال منتظر به ثمر نشستن یک وعده بنشینند، اما بعید است بتوان بعد از یکسال و هفت ماه و یا دوسال، باز هم مردم را با عباراتی از جنس گفتگوی شب گذشته آقای روحانی با تلویزیون قانع کرد.

واقعیت را به مردم بگویم...