فلسفه‌ی عاشورا در بیان شهید مطهری

نرم افزار مبدل نصب نیست.

دسته بندی موضوعی : عدالت اجتماعی فقر، فساد و تبعیض اشرافیت امر به معروف و نهی از منکر

انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی...

فلسفه‌ی عاشورا در بیان شهید مطهری

گزارش مشکل

Loading the player...

فلسفه‌ی عاشورا در بیان شهید مطهری/ انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی... کتاب حماسه حسینی، شهید مطهری، ص 186-188 شهید مطهری,عاشورا,امام حسین علیه السلام,عزاداری

پنج شنبه, 06 مهر 1396
دانلود
- دانلود با کیفیت پایین
- دانلود با کیفیت بالا

(10)

17175

نمایش ویدئو در وب سایت شما

اندازه نمایش

فلسفه‌ی عاشورا در بیان شهید مطهری
انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی...

اباعبداللَّه يك مصلح است. اين تعبير از خودش است (انّى لَمْ اخْرُجْ اشِراً وَ لا بَطِراً وَ لا مُفْسِداً وَلا ظالِماً و انَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْاصْلاحِ فى امَّةِ جَدّى، اريدُ انْ امُرَ بِالْمَعْروفِ وَ انْهى‏ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اسيرَ بِسيرَةِ جَدّى وَ ابى) «4» . اين را حضرت در نامه‏اى به عنوان وصيتنامه به برادرشان محمّد بن حنفيّه- كه مريض بود به طورى كه از ناحيه دست فلج داشت و قدرت اين كه در ركاب حضرت باشد و خدمت كند نداشت- نوشتند و به او سپردند، چرا؟ براى اينكه دنيا از ماهيت نهضت او آگاه شود: مردم دنيا! من مثل خيلى افراد نيستم كه قيام و انقلابم به خاطر اين باشد كه خودم به نوايى رسيده باشم، براى اينكه مال و ثروتى تصاحب كنم، براى اينكه به مُلكى رسيده باشم. اين را مردم دنيا از امروز بدانند (اين نامه را در مدينه نوشت) قيام من قيام مصلحانه است. من يك مصلح در امت جدّم هستم. قصدم امر به معروف و نهى از منكر است، قصدم اين است كه سيرت رسول خدا را زنده كنم، روش علىّ مرتضى را زنده كنم. سيره پيغمبر مرد، روش علىّ مرتضى مرد؛ مى‏خواهم اين سيره و اين روش را زنده كنم.(4).مقتل الحسين، ص 156.

از اينجا مى‏فهميم كه چرا ائمّه اطهار اين همه دستور اكيد داده‏اند كه عاشورا بايد زنده بماند و چرا اين همه اجر و پاداش و ثواب براى عزادارى اباعبداللَّه منظور شده است. آيا آنها اين سخن را فقط به خاطر يك عزادارى مثل عزاداريهاى ما در وقتى كه پدر يا مادرمان مى‏ميرد، گفتند؟ نه، مردنهاى ما ارزشى ندارد؛ در مردنهاى ما فكر و ايده و هدفى وجود ندارد. ائمّه اطهار از اين جهت گفتند عاشورا زنده بماند كه اين مكتب زنده بماند؛ براى اينكه اگرچه شخص حسين بن على نيست ولى حسين بن على بايد به قول امروز يك سمبل باشد، به صورت يك نيرو زنده باشد؛ حسين اگر خودش نيست، هر سال محرم كه طلوع مى‏كند، يكمرتبه مردم از تمام فضا بشنوند: «الا تَرَوْنَ انَّ الْحَقَّ لا يُعْمَلُ بِهِ وَ انَّ الْباطِلَ لا يُتَناهى‏ عَنْهُ؟ لِيَرْغَبِ الْمُؤْمِنُ فى لِقاءِ اللَّهِ مُحِقّاً»؛ براى اينكه از راستى و حقيقت، شور حيات، شور امر به معروف، شور نهى از منكر، شور اصلاح مفاسد امور مسلمين، در ميان مردم شيعه پيدا بشود. فلسفه عاشورا پس اگر از ما بپرسند شما در روز عاشورا كه دائماً حسين حسين مى‏كنيد و به سر خودتان مى‏زنيد، چه مى‏خواهيد بگوييد؟ بايد بگوييم: ما مى‏خواهيم حرف آقايمان را بگوييم، ما هر سال مى‏خواهيم تجديدحيات كنيم (يا ايُّهَا الَّذينَ امَنُوا اسْتَجيبوا للَّهِ وَ لِلرَّسولِ اذا دَعاكُمْ لِما يُحْييكُمْ). بايد بگوييم عاشورا روز تجديد حيات ماست. در اين روز مى‏خواهيم در كوثر حسينى شستشو كنيم، تجديد حيات كنيم، روح خودمان را شستشو بدهيم، خودمان را زنده كنيم، از نو مبادى و مبانى اسلام را بياموزيم، روح اسلام را از نو به خودمان تزريق كنيم. ما نمى‏خواهيم حس امر به معروف و نهى از منكر، احساس شهادت، احساس جهاد، احساس فداكارى در راه حق، در ما فراموش بشود؛ نمى‏خواهيم روح فداكارى در راه حق در ما بميرد. اين فلسفه عاشوراست، نه گناه كردن و بعد به نام حسين بن على بخشيده شدن! گناه كنيم، بعد در مجلسى شركت كنيم و بگوييم خوب ديگر گناهانمان بخشيده شد. گناه آن وقت بخشيده مى‏شود كه روح ما پيوندى با روح حسين بن على بخورد؛ اگر پيوند بخورد، گناهان ما قطعاً بخشيده مى‏شود ولى علامت بخشيده شدنش اين است كه دومرتبه ديگر دنبال آن گناه نمى‏رويم. اما اينكه از مجلس حسين بن على بيرون برويم و دومرتبه دنبال آن گناهان برويم، نشانه اين است كه روح ما با روح حسين بن‏ على پيوند نخورده است. شعارهاى اباعبداللَّه شعار احياى اسلام است، اين است كه چرا بيت المال مسلمين را يك عده به خودشان اختصاص داده‏اند؟ چرا حلال خدا را حرام، و حرام خدا را حلال مى‏كنند؟ چرا مردم را دو دسته كرده‏اند: مردمى كه فقيرفقير و دردمندند، و مردمى كه از پرخورى نمى‏توانند از جايشان بلند شوند؟. در بين راه در حضور هزار نفر لشكريان حرّ آن خطبه معروف را خواند كه طىّ آن، حديث پيغمبر را روايت كرد، گفت: پيغمبر چنين فرموده است كه اگر زمانى پيش بيايد كه اوضاع چنين بشود، بيت المال چنان بشود، حلال خدا حرام و حرام خدا حلال بشود، اگر مسلمانِ آگاهى اينها را بداند و سكوت كند، حق است بر خدا كه چنين مسلمانى را به همانجا ببرد كه آن ستمكاران را مى‏برد. بنابراين من احساس وظيفه مى‏كنم، «الا وَ انّى احَقُّ مِنْ غَيْرٍ» در چنين شرايطى من از همه سزاوارترم. پس اين است مكتب عاشورا و محتواى شعارهاى عاشورا. شعارهاى ما در مجالس، در تكيه‏ها و در دسته‏ها بايد مُحيى باشد نه مخدّر، بايد زنده كننده باشد نه بى حس كننده. اگر بى‏حس كننده باشد، نه تنها اجر و پاداشى نخواهيم داشت بلكه ما را از حسين عليه السلام دور مى‏كند. اين اشك براى حسين ريختن خيلى اجر دارد اما به شرط اينكه حسين آنچنانكه هست در دل ما وارد بشود. «انَّ لِلْحُسَيْنِ مَحَبَّةً مَكْنونَةً فى قُلوبِ الْمُؤْمِنينَ» «1» اگر در دلى ايمان باشد نمى‏تواند حسين را دوست نداشته باشد، چون حسين مجسمه‏اى است از ايمان. کتاب حماسه حسینی، شهید مطهری، ص 186-188

ارسال شده توسط کاربر: سرباز (eslamshenas)