مذاکرات پرافتخار,بی سود پر ضرر,مذاکرات سعدآباد,روحانی,ترسوها,بزدل سیاسی,ظریف,برترین دیپلمات ها,مذاکرات هسته ای,تعلیق,جک استراو رئیس جمهور در همایش روسای نمایندگی‌های ایران در خارج از کشور، سخنان مهمی ایراد کردند که در سایه جنجال رسانه‌ای حملات تند و خارج از عرف ایشان به منتقدین، کمتر دیده شد. وی درباره تیم دیپلماسی دولت یازدهم گفت (+): ما در منطق کم نمی آوریم، دیپلماتهای مجربی داریم. امروز در راس وزارت خارجه افرادی هستند که نه تنها در منطقه که در جهان جزو برترین دیپلمات‌ها هستند. بروید صورت مذاکرات سالیان دراز گذشته را بخوانید من اینقدر دیدم بعضی ها هراسان زندگی می کنند و چون خود اعتماد به نفس ندارند گفت کافر همه را به کیش خود پندارد دیگران را هم این چنین می بینند ناچار شدم چند مورد مذاکرات خودم را با دیپلماتهای هسته ای بیاورم با اینکه عرفش این نبود این کار را من کار کردم تا بخوانند و ببینند به گزارش «یک بیست»، در ادامه به گوشه‌ای از سابقه باند نیویورکی‌ها (تیم دیپلماسی فعلی دولت)، اشاره می‌شود تا نشان داده شود که عقب‌نشینی و وادادگی مقابل مستکبرین، علاوه بر هزینه‌هایی برای عزت و آبروی ملت حتی باعث وصول به منافع مادی هم نمی‌شود. بخش سوم مذاکرات سعدآباد: تعلیق با یک تشر! اکتبر سال ۲۰۰۳ (مهر ۸۲) وزاری خارجه‌ی سه کشور اروپایی وارد ایران می‌شوند تا برای اولین بار پیرامون حق غنی سازی جهموری اسلامی مذاکره کنند. هدف اولیه‌ی هیات اروپایی آن طور که خود گفته اند، توقف غنی سازی و تعلیق می‌اشد. رییس تیم مذاکره‌کننده‌ی ایرانی، جناب آقای روحانی، در جریان این مذاکرات عدم تزریق مواد رادیواکتیو به سانتریفیوژها را می‌ذیرد که به گفته‌ی محمدجواد ظریف، معنای آن این بود که ایران غنی سازی را انجام نخواهد داد. اما زیاده‌خواهی غربی‌ها به این جا ختم نمی شود، آن ها می‌گویند تمام فعالیت های غنی سازی باید معلق شود. با اتمام زمان پیش بینی شده برای مذاکرات، آقای روحانی اعلام می کند که زمان رفتن پیش رییس جهمور و ارائه‌ی گزارش مذاکرات فرا رسیده است. وزیر خارجه‌ی آلمان با کوبیدن مشت بر روی میز، هیات ایرانی را تهدید می کند که اگر قبل از جلسه با رییس جمهور به توافق نرسیم، سوار بر هواپیما شده و به کشورهایمان باز می گردیم! هیات ایرانی نیز برای راضی کردن آن‌ها، تفسیر تعلیق را به البرادعی و آژانس واگذار می‌نماید و در عین خوش خیالیِ تیم ایرانی، البرادعی بر خلاف تفسیری که روز گذشته از معنای تعلیق به مقامات ایرانی گفته بود، تعریف هیات اروپایی را می‌پذیرد. اشتباهی که بعدها آقای خاتمی نیز به آن اذعان می‌کند. ایران انتظار داشت ضمن توافقی که با اروپایی ها داشته است، امتیازات اقتصادی به دست آورد، ولی هیچ امتیازی دریافت نشد و مجبور به تعلیق کل صنعت هسته‌ای شدند. پذیرش تعلیق و پروتکل الحاقی، راسا توسط تیم مذاکره‌کننده به دلیل آنچه به آن «اعتمادسازی» می‌گفتند و بدون مصوبه‌ی مجلس پذیرفته شده بود. و گمان می‌رفت وجود واژه “داوطلبانه” مشکلی پیش نخواهد آمد. اما با طراحی دقیق تیم اروپایی، روند ماجرا به گونه‌ای دیگر رقم خورد. جک استراو ماجرای حیله‌ی اروپایی‌ها به ایران برای پذیرش خواست غربی‌ها را در کتابش شرح می‌دهد (+). وی می‌گوید که چطور با یک تهدید به عدم ملاقات با رئیس‌جمهور تیم مذاکره کننده خواست آنها را می‌پذیرد.