شهید مطهری، اهمیت امر به معروف و نهی از منكر امر به معروف و نهى از منكر يگانه اصلى است كه ضامن بقاى اسلام است؛ به اصطلاح، علت مُبقيه است. اصلًا اگر اين اصل نباشد، اسلامى نيست. رسيدگى كردن دائم به وضع مسلمين است. آيا يك كارخانه بدون بازرسى و رسيدگى دائمى مهندسين متخصص كه ببينند چه وضعى دارد، قابل بقاست؟ اصلًا آيا ممكن است يك سازمان همين‏طور به حال خود باشد، هيچ درباره‏اش فكر نكنيم و در عين حال به كار خود ادامه دهد؟ ابداً. جامعه هم چنين است. يك جامعه اسلامى اين‏طور است بلكه صد درجه برتر و بالاتر. شما كدام انسان را پيدا مى‏كنيد كه از پزشك بى‏نياز باشد؟ يا انسان بايد خودش پزشك بدن خود باشد يا بايد ديگران پزشك باشند و او را معالجه كنند: متخصص چشم، متخصص گوش و حلق و بينى، متخصص مزاج، متخصص اعصاب. انسان هميشه انواع پزشكها را درنظر مى‏گيرد براى آنكه اندامش را تحت نظر بگيرند، ببينند در چه وضعى است. آنوقت جامعه نظارت و بررسى نمى‏خواهد؟! جامعه رسيدگى نمى‏خواهد؟! آيا چنين چيزى امكان دارد؟! ابداً. حسين بن على عليه السلام در راه امر به معروف و نهى از منكر يعنى در راه اساسى ترين اصلى كه ضامن بقاى اجتماع اسلامى است كشته شد؛ در راه آن اصلى كه اگر نباشد، دنبالش متلاشى شدن است، دنبالش تفرّق است، دنبالش تفكّك و از ميان رفتن و گنديدن پيكر اجتماع است. بله، اين اصل اين مقدار ارزش دارد. آيات قرآن در اين زمينه بسيار زياد است. قرآن كريم بعضى از جوامع گذشته را كه ياد مى‏كند و مى‏گويد اينها متلاشى و هلاك شدند، تباه و منقرض شدند، مى‏فرمايد: به موجب اينكه در آنها نيروى اصلاح نبود، نيروى امر به معروف و نهى از منكر نبود، حس امر به معروف و نهى از منكر در ميان اين مردم زنده نبود. مجموعه‏ آثاراستادشهيدمطهرى، ج‏17، ص: 236،237 شهید مطهری,امر به معروف و نهی از منکر,امام حسین علیه السلام,شهید مرتضی مطهری,استاد مطهری