خدایا،بزرگترین خلاقیت تو در عشق تجلی کرده است. راستی که با خلقت عشق چه معجزه ای خلق کرده ای! خارج از قدرت بیان و فهم و درک بشری است که درباره عشق سخن بگوید.این معجون افسانه ای که قطره اش به کلی انسانی را منقلب می کند،انسانی نو می سازد با خواسته ها و خواهش های دیگر، ترس و وحشتی دیگر...

راستی چقدر عجیب است که مرگ خشن و سرد و مخوف را عشق آنچنان لطیف و تابناک می کند و محبوب می کند که عاشق سراسیمه به آغوشش پناه می برد و ترس و وحشت وقتی بر او غلبه می کند که نتواند وجود خود را فدا کند.

نیاز عاشق سوختن است، لذت او درد کشیدن است، بقای او فدا شدن است، خستگی و ملامت او به سلامت زیستن...

خدایا، این چه معجون عجیبی است که خلق کرده ای؟همه ی مفاهیم،همه ی اهداف، همه ی خواهش ها و همه ی نیازهای آدمی را یکباره با عشق زیر و رو می کنی. چه کیمیای عجیبی! وای بر آن کس که از این معجون بیاشامد و وای بر آن کس که این کیمیای خلقت را به مس وجود او تلاقی کند.

عشق مرگ را آسان و شیرین می کند،عشق ترس را برطرف می کند و شجاعت می آفریند. عشق خودخواهی را می کشد و فداکاری خلق می کند.عشق خست را زایل می نماید و سخاوت جایگزینش می کند،سخاوتی که حتی حیات خود را در مقابل یک لحظه تقدیم می نمایدوعشق،خلاقیت، هنر، علم، ادب، شعر، قدرت، سرعت و نشاط می آفریند.عشق آرامش می آورد و حتی در کشاکش مرگ و حیات و خطر مرگ،آنچنان آرامشی می آورد که یک طفل نوزاد در دامان مادر حس می کند. عشق آنچنان شور و هیجانی خلق می کند که در وجود عاشق آتشفشانی بوجود می آورد.

عشق جمال و جلال و کمال را به آدمی نشان می دهد. عشق زیبایی را به انسان می نمایاند.عشق اسرار نهانی آسمان ها را در گوش دل زمزمه می کند.عشق تاریخ گذشته ها را از زبان کوه ها و درخت ها و سنگ ریزه ها و ستاره ها بازگو می کند.عشق سرنوشت آدمی را در آسمان ها می خواند.عشق حیات می بخشد.عشق حیات را می گیرد و ابدیت تقدیم می کند.

عشق لغت نیاز وجود برای خداست.عشق کلمه ی فلسفه ی خلقت خداست...

منبع: عارفانه ( مجموعه نوشته های شهید دکتر مصطفی چمران)،نمونه ی آورده شده از جمله نگاشته های ایشان در لبنان می باشد.

تهيه شده در واحد مانيتورينگ مستضعفين  MOSTAZAFIN.TV