راجر واترز (Roger Waters) یکی از بنیانگذاران پینک فلوید ( pink floyd ) و از برجسته‌ترین چهره‌های موسیقی راک دنیا است. جامعه یهود بارها کنسرت‌های او را به خاطر آنچه که «تبلیغات ضدیهود» می‌خوانند، تحریم می‌کنند.

اینها نخستین عکس‌العمل‌های راجر واترز ستاره موسیقی راک و چهره برجسته گروه پینک فلوید در برابر مسائل سیاسی و اجتماعی نبوده‌ است. او همواره در صحنه‌ سیاسی نیز فعال بوده؛ برای مثال او از سیاست‌های تهاجمی جرج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور آمریکا در افغانستان و عراق یا سرکوب جنبش‌های دموکراسی‌خواهی در چین انتقاد کرده است. واترز در سال 2006 میلادی، به درخواست فلسطینی‌ها، کنسرتش را از شهر تل‌آویو در سرزمین‌های اشغالی، به دهکده عرب‌نشین «نوه شالوم» منتقل کرد.

بدین‌ ترتیب ستاره جهانی پینک فلوید همواره از نظر سیاسی چهره‌ای بحث‌برانگیز قلمداد می‌شود و به همین دلیل با نوعی بایکوت رسانه‌ای توسط دنیای غرب مواجه شده است. بدیهی است که پرداختن به وجوهی از عقاید و عکس‌العمل‌های چنین هنرمندی، به معنای پذیرش کامل اعتقادات او نیست، اما پرداختن به حقایقی ناگفته حول محور یک شخصیت جهانی از این نظر برای ما اجتناب ناپذیر است که دیگر ابعاد شخصیتی و اعتقادی واترز در سطح وسیع جهانی حتی به شکل مبالغه آمیز خود، مورد پرداخت رسانه‌ها قرار گرفته است؛ در آنچه که امروز جنگ نرم رسانه‌ای خوانده می‌شود، پرده برداشتن از همه حقایق، شاید وظیفه‌ای است که بهترین سلاح باشد.

به هر حال راجر واترز، موسیقیدان برجسته سبک راک، این سال‌ها به عنوان شخصیتی شناخته شده که سالیان سال از مخالفان سیاست‌های رژیم صهیونیستی در برابر فلسطینیان است؛ واترز در مقاطع مختلف  و صحبت‌های مکرر دولت اسرائیل را با دولت آفریقای جنوبی در زمان آپارتاید (تبعیض نژادی) مقایسه کرده و می‌کند.

این موسیقیدان که در حوزه‌های آهنگسازی، شاعری، خوانندگی، تهیه‌کنندگی و نواختن گیتار بیس، فعالیت می‌کند در سبک‌هایی چون  «پراگرسیو راک»، «سایکدلیک راک»، «آرت راک»، «هارد راک»، «آوانگارد»، «اپرا» کار کرده است.

راجر واترز همواره می‌کوشد با آثارش شنوندگان و مخاطبان خود را تکان داده و ذهن آنان را بیدار کند. ترانه‌های او با وجود اینکه از مضامین پررنگ فلسفی بهره می‌برند اما همواره به گونه‌ای روایت می‌شوند که شنونده به راحتی قادر به فهم و درک پیام‌ها است. «جدایی از ریشه»، «غریبگی و بیخانمانی انسان معاصر» از جمله موضوعاتی است که او سعی دارد در آثارش به آن‌ها بپردازد. نقدهای اجتماعی و اخلاقی هم یکی از عناصر همیشگی ترانه‌ها و ساخته‌های راجر واترز است. آلبوم مفهومی اخیر او با عنوان «Amused to death» رسانه‌های غرب را به باد انتقاد می‌گیرد و از اطلاع‌رسانی نادرست و کتمان حقیقت توسط آنها سخن می‌گوید.

راجر واترز چندی پیش با «آلون هادر»، خبرنگار صهیونیست یک روزنامه طرفدار رژیم اشغالگر قدس مصاحبه کرد و بی‌پروا اعتقاداتش را درباره رژیم صهیونیستی به زبان راند؛ کاری که در غرب از کمتر کسی بر می‌آید.

در بخشی از این مصاحبه او با اشاره به دیوار حائل رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی گفت: دیوار شما صد برابر وحشتناک‌تر از دیوار برلین است. در حالیکه دیوار برلین سالها قبل ویران شده، دیوار حائل شما هنوز وجود دارد.

در تاریخ 3 ژوئن سال 2010 راجرز واترز نمونه‌ای جدید از آهنگ معروف we shall overcome را برای حمایت از مردم فلسطین و اعتراض به حملات رژیم صهونیستی منتشر کرد. این موزیک توسط خود او و در شبکه اجتماعی YouTube منتشر شد.

او در مورد این آهنگ نوشت: من در شرایطی قرار گرفتم که مناسب دیدم باید نمونه جدیدی از این آهنگ را مخصوص مردم فلسطین منتشر کنم.

وی افزود: طرفداران صلح دنیا می‌خواهند که برای کمک به مردم فلسطین به غزه بروند اما مصر که از طرف آمریکا و اسرائیل حمایت می‌شود راه این کمک‌ها را سد کرده است.

او در این آهنگ می‌خواند:

ما پیروز خواهیم شد، ما بالاخره روزی پیروز خواهیم شد، من از عمق قلبم به آن باور دارم

که ما بالاخره روزی پیروز خواهیم شد

ما دست در دست هم به راه می‌افتیم، من از عمق قلبم به آن باور دارم

ما آن دیوارهای زندان را در هم می‌شکنیم، ما روزی با هم دیوارهای زندان را در هم می‌شکنیم

من از عمق قلبم به آن باور دارم

و حقیقت ما را آزاد خواهد کرد، حقیقت همه ما را در آن روز آزاد خواهد کرد

من از عمق قلبم به آن باور دارم، که حقیقت همه ما را در آن روز آزاد خواهد کرد

و ما در آن روز پیروز خواهیم شد