شیعه و سنی در سوریه و عراق به جان هم افتاده اند. .. انفجارهای روزانه فرقه ای این کشورها را خراب کرده است… بودجه شبکه های افراطی را مردمان همین کشورهای اسلامی می دهند … اینها بخشی از متن راوی مستندی است که چندی پیش شبکه بی بی سی عربی آنرا با عنوان ”اثیر الکراهیۀ“ تولید کرد و پس از آن بخش فارسی این شبکه آنرا دوبله و منتشر نمود. اما سؤال اینجاست که چرا بی بی سی به چنین موضوعی علاقمند شده است؟ برای پاسخ به این سؤال به سه نکته اشاره می کنیم. الف) اسلام هراسی پروژه موازی اختلافات افکنی مذهبی است. اگر تا یک دهه قبل، اسلام هراسی محور فعالیت های غربی ها را شکل می داد ولی بیداری روزافزون مسلمانان و توفیقات اولیه ای که در مساله بیداری اسلامی بدست آوردند غربی ها را از موفقیت اسلامگرایان دچار نگرانی فراوان کرد لذا پروژه اختلاف افکنی مذهبی را که از قبل شروع شده بود سرعت بیشتری بخشیدند. در این مسیر‏، درگیری های عراق و بحران سوریه که از آن روایت درگیری شیعه و سنی شد، بر تسریع این روند افزود. اما روی دیگر خونریزی های عراق و سوریه و روایت روزانه آنها در غرب چیز دیگری است. این خونریزی ها برای غرب فایده دیگری هم دارد و آن تخریب چهره اسلام در میان ساکنان غرب است که آمار گرایش به اسلام در آن بیداد می کند. ب) سخنان آیت الله خامنه ای و متهم کردن غربی ها و خصوصا انگلستان در حمایت از این فتنه انگیزی را دلیل دیگری بر انگیزه ساخت این مستند باید دانست. اینان همواره از روشن شدن چهره حقیقی ماجرا هراس داشته و دارند. اگر مسلمانان اندکی تامل کنند که چرا شبکه های فتنه گر در غرب مستقرند و یا بدانند که چرا آنان از این شبکه ها حمایت می کنند قطعا در مواضع شان تجدید نظر خواهند کرد و انگشت اتهام را به سوی دشمن مشترک خویش خواهند گرفت. از همین روست که بی بی سی فرار به جلو می کند و سعی می کند خود، طلبکار ماجرا گردیده و به دنبال مجرمانی بگردد که به تعبیر این مستند معلوم نیست از کجا حمایت می شوند!! ج) انگلستان همواره در منش دیپلماتیک و نیز سبک رسانه ای خود روباه گونه بوده است. لذا رادیو و تلویزیون بی بی سی همواره مسیری را رفته است که مخاطب عام او را منصف و بیطرف تصور می کند. تفاوت سبک بی بی سی و سی ان ان در همین اشاره های مضمونی و غیرصریح به موضع خویش و انتقال مطلوب به مخاطب در قالب غیرمستقیم است. در جهان عرب، الجزیره نیز سعی داشته تا بی بی سی گونه عمل کند و شفافیتی مانند العربیه نداشته باشد. شاید ریشه مخاطبان گسترده آن نیز همین مساله باشد.از همین رو این بنگاه خبری همواره درباره موضوعاتی که اتفاقا بیشتر مورد اتهام است دست پیش می گیرد و وارد میدان می شود تا قرائت خود را از آن مساله به مخاطب منتقل نماید. در پایان باید به این نکته اذعان کرد که این شبکه های تحریک کننده قبل از بیداری اسلامی هم کار خود را شروع کرده بودند. دقیقا زمانی که غرب به این نتیجه رسید موج اسلامگرایی قابل کنترل نیست اقدام به ترویج آنان کرد ولی دیگر دیر شده بود و مردم به میدان امدند و دیکتاتورهای غربگرا را سرنگون کرده بودند. حالا این ابزارها برای انحراف جریان به کار آمده اند.