عامل نارنجی، میراث آمریکا در ویتنام سربازان آمریکایی برای این که مانع از مخفی شدن سربازان ویت کنگ در زیر شاخ و برگ درختان و بوتهها شوند، از مواد دیفولیانت (گردی که برای ریزش برگ گیاهان بکار میرود) استفاده کردند.
یکی از مشهورترین این مواد "عامل نارنجی" نام دارد. در سال 1969 به تنهایی 1.034.000 هکتار از جنگلها با استفاده از این عامل نابود شد.
"عامل آبی" نیز یکی دیگر از مواد شیمیایی بود که برای نابود کردن محصولات کشاوری و از بین بردن ذخایز غذایی ویتنام شمالی بر روی محصولات کشاوری اسپری میشد. بین سالهای 1962 و 1969، این عامل بر روی 688.000 هکتار از زمینهای کشاورزی، و به خصوص شالیزارها، پاشیده شد.
آثار منفی استفاده از عامل نارنجی در انسان
عامل نارنجی و دیوکسین به خصوص برای سلامتی انسان مضرند. آزمایشهای اخیر بر روی نمونههای بافت انسانی (خون، چربی و شیر سینه) از افراد ساکن در بخشهایی از ویتنام که این مواد بر آن اسپری شده است نشان میدهد میزان دیوکسین موجود در بدن این افراد نسبت به دیوکسین موجود در بدن افرادی که در دیگر مناطق ویتنام و نیز کشورهای صنعتی زندگی میکنند بالاتر است
از آن گذشته، به دلیل میزان بالای دیوکسین موجود در شیر مادرانی که در معرض این مواد قرار گرفتهاند این ماده سمی به نسل بعدی نیز منتقل میشود. برخی از بیماریهایی که در اثر این ماده در این افراد مشاهده شده از این قرار است: تومور بدخیم بافت نرم، لنفوم غیر هوجگین، بیماری هوجگین، کلرآکنه، سرطانهای دستگاه تنفسی، سرطان پروستات، تومور بدخیم سلولهای مغز استخوان، نوروپاتی محیطی، اسپینا بیفیدا، پورفیریا کوتانئا تاردا، زایمان زودهنگام، زایمان جنین مرده، نقصهای مادرزادی و غیره.
میلیونها ویتنامی در طول جنگ در معرض عامل نارنجی قرار گرفتهاند. بر اساس تعدادی بررسی مقدماتی، برآورد میشود که امروزه حدوداً یک میلیون ویتنامی در اثر این ماده دچار معلولیت یا دیگر مشکلات سلامتی هستند. بنا بر این مطالعات حدوداً 100 هزار از این یک میلیون ویتنامی کودکانی با معلولیتها و نقصهای مادرزادی هستند
نوشتن دیدگاه